Sa Dulo ng Alaala

Nais kong ibalik simula ng gunita

At ang wakas nito'y ayaw ko ng makita

Hayaan mo akong magmistulang bulag

Upang kahit sandali'y 'di matinag.

 

Nais kong masilayan matatamis na ngiti

Na kapwa gumhit sa ating labi

Sa panahong dibdib ay lipos ng ligaya

Kung saan oras ay walang pagkaaksaya.

 

Ngunit bawat umpisa'y mayroong pangako

Na akala ko'y walang pagkapugto

Ngunit bakit nauwi sa siphayo?

Namulat akong luha na'y tumutulo.

 

Nasaan na yaong mga nagdaang mga araw?

Na ngayon halos 'di na maaninaw

Sa naglahong pag-ibig ako'y giniginaw

Hinahanap ang init na noon ay nangingibabaw.

 

Bagama't sa isip ko ikaw'y buhay

Sa alaala ng puso mo ako'y patay

Dating pagtingin mo sa aki'y ibinulid

Sa lalim at kadilimang 'di masisid.

 

O, ano'ng lungkot naman ng lumipas?

Sa paghihiwalay ng ating landas

Kung maaayos lang mga bagay na nasira

Marahil sa akin ikaw'y 'di mawawala.

 

 

Sa tuwing sisilipin silid ng nakaraan

Nakikita ko'y makukulay na larawan

Ngunit ito ay panandalian lang pala

Nang marating ko ang dulo ng alaala...