Parang kailan lang kay saya ng ating pagsasama
Ngunit ngayon wala ng kasiyahang madama
'Di ko na masisilayan ang kislap ng umaga
Itim na ulap ang tumatambad sa aking mga mata.
Marahil lahat sa mundo ay maaaring magbago
'Di ko namalayan kabilang na pala ang pag-ibig mo
Kung kailan mahal na kitang labis at 'di kayang isuko
Saka pa ang damdamin mo para sa akin ay naglaho.
Bagama't nasaktan ako nang husto 'di ko makuhang magalit
Minsan din namang ang buhay ko'y gunawa mong langit
Kahit pa ang naging katapusan ay ubod ng pait
Mahal pa rin kita, limutin man ako at iyong ipagpalit.
'Di man maibalik pa ang matamis na kahapon
Mga puso natin 'di na muling magkakasalubong
Ngunit asahan mong alaala mo aking baon-baon
'Di iwawaglit lumipas man ang 'sandaang taon.
Ngayong wala ka na, buhay ko 'di na alam kung paano sisimulan
At aling landas-pag-ibig pa ang dapat na lakaran?
Magkagayunman hangad ko pa rin ang iyong kaligayahan
Yamang buhat nang ibigin ka sarili na ay kinalimutan...
No comments:
Post a Comment