Adbentyur sa Baguio

  Isang magandang pagkakataon ang pagkakaroon ng bonding sa isang kumpanya. Kaming mga magkaka-opisina sa PitGames Inc. ay nagkasama-sama sa isang outing sa Baguio. Ito ay nagsilbing pabuya sa amin ng aming boss na si Manny Berbano dahil b-day niya. Umalis ang tropa noong Enero 28 ng alas-tres ng madaling araw. Mahaba-haba rin ang biyahe mula Manila papuntang Baguio na aabot ng anim na oras. Kaya’t ang bawat isa ay pinaalalahanan na jumingle muna nang sa gayun ay walang papara sa gitna ng kalsada! Maliban na lang kapag kailangan munang mag-stop over. Mahirap talaga kapag may history na.

 

    Tumuloy ang tropa sa Baguio Palace at saglit na nagpahinga pagkatapos ay kumain sa Jack’s  Restaurant na matatagpuan sa Mabinit St. Ang nasabing restawran ay inirekomenda ni Aries Chan na sanay na sa Baguio dahil nag-aral sa isang unibersidad doon. Pero bago ‘yun ay anlayo nang nilakad namin. Nagkahiwalay pa nga ang tropa. Kaya pagdating naman du’n ay gutom na gutom na ang lahat. Matapos mabusog sa masasarap na putahe ay naglakad-lakad ang tropa na para bang naglalakad sa Paris. Iba talaga sa Baguio dahil kahit tanghaling tapat ay malamig ang simoy ng hangin kumpara sa Manila na maalinsangan lagi. Tumingin-tingin muna kami sa tiangge. Panalo talaga ang Baguio kung tiangge lang ang pag-uusapan dahil halos lahat ng hanap mo ay narito na. Kaya’t ‘di nakapagtatakang ito ang sentro ng ukay-ukay sa Pilipinas. 

 

   

     Naisipan ng tropa na mamangka sa Burnham Park. Nahati ang grupo sa tatlo dahil na rin sa dami namin.  Ang bawat grupo ay may kanya-kanyang dalang camera para magkakuhanan ng litrato. Noong umpisa ay nahirapang makasagwan ang mga kasama namin. Pero ang sikreto lang naman ay nasa tamang pagsagwan. Wala namang problema kung bumaligtad ang bangka dahil mababaw lang naman ito. ‘Yun nga lang, sino ba naman ang may gustong maging basang sisiw? Habang nagsasagwan sina Mario at PJ, ang inyo namang lingkod ay mistulang amo lang na nakaupo sa dulo habang ninanamnam ang simoy ng hangin at aliw-iw ng ilog. Nagri-relaks, eh.

    Makalipas ang isang oras, masarap pa sanang mamamangka kaya lang ay parang nagdidilim na ang langit. Kaya’t naisipan ng tropa na bumalik na sa hotel dahil kailangan naming dumalo sa pagtitipon ng United Benguet Baguio Breeders Association (UBBBA) na pinamumunuan ni Konsehal Tony Boy Tabora. Two bird in a one stone ang nangyari, bakasyon na, trabaho pa. Pero ayos lang ‘yun may chibugan naman, eh. Bago ang pagtitipon ay ipinakilala ni Aries ang kanyang kaibigan at dating kaeskuwela na si Atty. Jansen Nacar. Nagtungo rin ito sa pagtitipon ng UBBBA dahil may kakilala rin siya roon. Pagkatapos nito, nagkayayaan na magpainit muna. Pero sa event pa lang, mainit na ako. Tinagayan kasi ako ni Atty. Nacar ng black level, eh. Buti na lang andu’n si Ramil na taga-salo ng ibang tagay. Ang iba naming kasamahan, sa night market sila nagpunta kung saan makabibili ng ukay na tig-sampung piso lang. Ako kasama sina Aries, Ghio, Mario at si Atty. Nacar ay nagpunta muna sa Giligan’s Music Lounge. Acoustic ang tema at nakakailang bote pa lang kami ay magsasara na ang bar. Ni hindi man lang natugtog ang aming requested songs. 

    Kinaumagahan, ang hirap gumising pero kailangang bumangon dahil ipinapatawag na kami ng boss namin dahil pupunta kami sa Baguio Country Club para doon mag-almusal. Pusang gala, unahan sa banyo ang eksena. Kahit nakaligo na ako parang andu’n pa rin ang tama ng alak. Ang BCC ay noong pang 1905 naitayo kaya’t napakatagal na ng establisyementong ito. Pagdating doon ay diretso agad kami sa buffet. Sa dami ng pagkain ay ‘di mo malaman kung ano ang uunahin. Almusal pa lang, pang-tanghalian na! Pagkatapos kumain ay pumunta ang tropa sa Strawberry Field para anupa’t kundi ang magkuhanan uli ng litrato. Ang isa naming kasamahan sa sobrang tuwa ay namitas pa ng strawberry. ‘Di kasi siya nasabihan na bawal ang mamitas.  Biniro namin siya na may pestisidyo ang kinain niyang strawberry. Muntik na siyang naniwala kundi lang kami nagtawanan. Pagkatapos ng tawanan at kulitan ay bumalik sa hotel ang iba. Samantalang kami ng ilan kong kasamahan ay naiwan naman. May usapan kasing pagkatapos sa BCC ay sa Tree Top Adventure, sa Camp John Hay naman kami pupunta.

    Nauna nga kaming pumunta sa Tree Top Adventure pero ‘di muna kami gumawa ng anumang aktibidades. Nanood muna kami ng nag-tree drop. ‘Yun bang ihuhulog ka sa taas na tatagal lang ng dalawa hanggang tatlong segundo nasa baba ka na. Ikaw na nga itong inihulog ay ikaw pa ang magbabayad? Talaga naman. Habang naghihintay ay lumabas muna kami at umupo sa parke na puro ugat ng puno ang makikita mo sa baba. Masarap magmuni-muni rito. Naiisip ko nga na ano kaya kung may buhay ang mga ugat at magsipaggalawan. Parang ‘yung napapanood ko sa horror movie. Meron pang replika ng Statue of Liberty na kasing laki ko lang. Nagpapiktyur pa nga ako sa rebulto, eh. Mahirap naman kung sa totoong Statue of Liberty ako magpapapiktyur. Sobrang taas kaya nu’n! Malapit lang sa park ang tinatawag na Cemetary of Negativism kung saan ang masasamang ugali o negatibo sa iyo ay puwede mong ilibing. Pero ako, ayokong maglibing. Mahirap na baka hindi ko rin kayang panindigan. Parang sinabi kong masama nga ugali ko, ah. Naghulog na lang ako ng piso sa wishing well na bulinggit at humiling ng kung ano.  Hindi World Peace ang hiling ko dahil luma na ‘yun. Ano ang wish ko? Secret! Pagdating ng iba naming kasamahan sa Tree Top ay nakinig agad kami sa briefing area. Nu’ng una ay pinakahalugan ko pa ang briefing area na bihisan ng panloob ng mga lalaki. Halos lahat kami ay nagkainteres na subukan ang Superman. ‘Yun bang lilipad ka sa ere habang nakasabit gamit ang harness. Package D ang pinili ng ilan sa amin para may kasamang canopy. Para itong cable car pero mabagal ang andar sa ere. Walong istasyon ang dadaanan nito. Bago sumakay ng canopy natiyempuhan pa namin si Sheena Halili na parang bata sa personal dahil sa height at hubog ng katawan. Siyemp’re, nagpapikyur kami kasama niya.

    Kay sarap sumakay sa canopy, kitang-kita mo kasi ang mga puno sa ibaba. Para ka lang namang nagduduyan nang hindi niyugyog. Hindi nga niyugyog, sobrang taas naman. Kung mahihiluhin kang tao hindi ito para sa iyo. Kung may fear of heights ka ay malalabanan mo ito sa pamamagitan ng ganitong ride. Habang pabalik ay bumangga pa ang tagiliran ng sinasakyan kong canopy kaya’t bigla akong umikot. Nagulat talaga ako, akala ko ano na ang nangyari. Ni hindi man lang ako binalaan ng kasama ko na babangga na pala sa puno. Pero mas masaya pagdating sa Superman ride dahil dito masusubukan ang iyong tapang. Nagkakantyawan at nagkakatakutan pa nga bago mag-ala Superman. Sa umpisa, kakabahan ka dahil ‘di mo pa naman ito nararanasan. Kaya nga ang mga kasamahan namin napapasigaw pa. Oo, kahit pa ang mga lalaki ang lakas sumigaw! May kasama pa nga kami na napaiyak pa habang nasa ere. Ganu’n talaga kakaiba kasi itong karanasan. Pero ang inyong lingkod ay kalmado lang. Sabi nga ng mga kasamahan ko ay wala man lang akong emosyon na ipinakita. Wala lang. Baka pagbaba ko ay puro kantyaw ang abutin ko kapag nagsisigaw ako. Mag-isa lang kasi ako sa ere dahil nahatak ang partner ko. Grabe, ibang klase talaga. Tama ‘yung sinabi ng bading na nag-orient sa amin sa briefing area, “Ang sarap-sarap ng feelings”. Tinitingnan ko pa nga sa ibaba, eh. Ang lamig nga lang sa itaas. Ang sabi, mahigit 100 feet ang taas nito. 

    Pagkagaling namin ng Tree Top Adventure nagkayayaan sa SM Mall para dito kumain. Ang iba naming kasamahan ay walang interes  pumunta rito dahil marami namang SM sa Manila. Pare-pareho lang namang shop ang makikita mo rito. Iba nga lang ang SM sa Baguio dahil walang aircon dito. Sa lamig ba naman sa Baguio kakailanganin pa ng aircon? Eh, ‘di nasa freezer ka na nu’n? Sa pinakataas ng SM dito ay naka-open pa kaya pumapasok ang hangin. Oo nga pala, papaitan ang inorder kong ulam. Bihira lang kasi akong makatikim nito. Pagbalik ng hotel wala munang gimik. Kailangang matulog nang maaga dahil maaga ang check out namin sa hotel.

    Kinaumagahan, diretso ang tropa sa The Mansion. Sinabi ng bantay na sundalo na bakasyunan daw ito ng Presidente. Nagtanong pa ang isa naming kasama na kung may multo ba rito. Siyempre, wala ang sabi ng bantay. Sayang at ‘di namin pinasok ang Teacher’s Camp na sinasabi ng iba na mayroon daw multo. Bawal nga lang lumapit sa mansyon. Ang tangi mo lang magagawa ay magpa-pikyur na may nakasulat na The Mansion na nasa unahan ng mismong mansyon. Sa tapat lang ng mansyon ay may parang lumang ilog doon na magandang magpa-pikyur dahil para kang bumabalik sa lumang panahon. Paano ‘di magiging luma eh iba ang kulay ng ilog? Habang nagpipiktyuran kumakain naman ako ng taho na strawberry flavor. Sa Baguio lang mayroon nito kaya’t tinikman ko talaga at masasabi kong isa pa nga!

    Huling destinasyon namin sa Baguio ay sa Mine’s View Park. Bago pumunta sa parke ay namili muna kami ng pasalubong. Ano pa ba ang bibilhin namin kundi ang sikat na delicacies nila gaya ng peanut brittle, lengua de gato, strawberry jam at iba pa. Magaganda rin ang disenyo ng mga damit na kanilang itinitinda. Native na native ang dating, bukod dito ay mura pa. May mga bumili rin ng walis tambo na sikat ding produkto sa Baguio. Wala nga lang nakaisip na bumili ng pamosong barrel man at ng ashtray na ang hugis ay asset ng lalaki. Halos maubos ang pera namin sa pagbili ng mga pasalubong. Pero ayos lang dahil minsan lang naman mangyari ito. Bago umuwi siyempre pumunta ang tropa sa Mine’s View. Talaga namang napakaganda ng overlooking. Huwag nga lang masyadong malikot kung ayaw mahulog sa bangin. Maliit lang ang parke pero maraming puwedeng gawin. Nagpapikyur kami habang nakasakay sa kabayo at nag-feeling ala-Leon Guererro o Lito Lapid. Nagpapikyur kasama ang malaking aso na St. Bernard. Kung ganito kalaki ang alaga mong aso sa bahay malamang ay mamulubi ka dahil sa lakas nitong kumain. Nagpapiktyur din kami na nakasuot ng pang-Igorot. Nagmistula tuloy akong lakandula sa hitsura ko. Puwede na kayang pang-cosplay?

    Pagbaba ng Baguio, dumaan muna ang tropa sa bahay nina Aries sa may Brgy. Amallapay, La Union at nagyaya ito na pumunta sa bahay ng kanyang kuya na si Robert Chan sa may Rosario. Pagdating doon ay ipinaghain ang tropa ng pinakbet na specialty ng mga Ilokono, pansit, sitaw at may liempo pa. Ipinagbukas pa niya kami ng beer. Ako nga lang at si Aries ang uminom. May pabaon pang mangga ang kuya ni Aries na agad na pinaghatian ng kasamahan naming babae na sina Katkat at Mae. Ang isa ay naglilihi at ang isa naman ay nangangasim lang.

    Talagang napakasaya ang aming naging paglalakbay sa Baguio dahil sobrang kulitan ang nangyari. Kahit paano ay saglit na nag-iba ang atmospera ng paligid. Hanggang pagdating ng opisina ay usap-usapan ang aming naging adbentyur sa Baguio. Kanya-kanyang tag at comment sa mga litrato. Ang isa naming kasamahan inalaska nang husto sa FB dahil na rin sa mga posing niya sa litrato.