Prusisyon ng Mga Bangkay

Nakahilera ang mga bangkay

Ng mga bata, baguntao at matatanda
Sa kalsada, airport, muwelye,
hospital, morge't puneraya.

Buong paligid ay luksang-luksa
Sa bawat mata may namumuong luha
Samu't saring damdami'y kumakawala
Ng panghihinayang, kalungkutan,
Pagkaawa, galit at pangungulila
Habang nakatirik ang itim na kandila
Pinagliliwanag ng nakikisimpatyang tala
Na naroruon sa lawak ng buntala
May hinahawing balimbon ng hiwaga
Na sa bawat lumisan ay bumubulaga.

May bahid-sindak sa mga lumulubong labi
Na bunga ng mahaba't maiksing pakikipagtunggali
Sadyang pumapaslang ang bawat sandali
Tila nakahilera sa bitayan para mabigti
'Pagkat may berdugo at garoteng pumuputi
Bawat hininga sa hukay lang mauuwi
Buhay ay sa alabok lang hinabi
Papel na gampanin sa mundo'y kakaunti
Panambil na ginagalawan mapuputol agad ang tali.

Nakapila sila habang isa-isang naglalakad
Na walang dala-dalahan halos hubo't hubad
Sa haba ng pila halos 'di makausad
Sa danang mahirap mabanaag
Bagama't may gabay ng liwanag
Na sa kanila ay bumubulag
Inuulinig ang huling pagtawag
Kung kukuning pataas o ilalaglag
Habang sa mundo'y natiwalag.

Ito'y 'di Sta. Cruzan ng mga bangkay
O parada ng mga kaluluwang buhay
Halimunmon ng bulaklak ay walang saysay
Pati handog na tula na nananalaytay
'Pagkat dugo'y 'di na nananalaytay
Nilang mga patay na tila nahihimlay
Prusisyon sa huli nilang paglalakbay.