Minsan Isang Tag-ulan

Minsan isang tag-ulan

Nakaulayaw ko ang katahimikan

Nag-iisa lang sa aking kinalalagyan

Nananabik na mahanap ang paraluman

Na makakasama sa kaluwalhatian.

Minsan isang tag-ulan

Nagtagpo tayo sa isang limot na daan

Nagkakilala kahit 'di inaasahan

Ang ulan ay nagkaroon ng kahulugan

Doon umusbong ang ating pagtitinginan.

Minsan isang tag-ulan

Ikaw'y aking inibig at niligawan

Salamat at ito rin ay 'yong sinuklian

Nag-uumapaw sa puso ang kagalakan

Bumabaha sa dibdib ang nararamdaman.

Minsan isang tag-ulan

Naglalakad tayo habang nagpapayungan

Ngunit nabasa pa rin ang ating katawan

Tila ang langit tayo ay binabasbasan

Tayo nga ba ang tunay na kagkapalaran?

Minsan isang tag-ulan

Ikaw ay nagpaalam na para lumisan

Tapos nang lahat sa ating pagmamahalan

Tila bagyo na sa buhay ko'y nagdaan

Huminto man narito pa rin sa isipan.

Minsan isang tag-ulan

Sumulat ako ng tulang may kapanglawan

Ang bigat ng loob ko ay nagpupulasan

Naaalala kita sa pagbuhos ng ulan

Dito nagmula't natapos ang kasaysayan.